O tym jak bardzo i od jak dawna brakowało Polsce dobrego filmu o miłości – nieoczywistego, choć pełnego klisz, ale przecież o to czasem chodzi – możemy się przekonać, gdy skończy się film „Światłoczuła” w reżyserii Tadeusza Śliwy i polecą napisy końcowe. Odetchniemy wtedy z ulgą, niczym wynurzając się z wody po nurkowaniu na bezdechu. Historia, którą widzieliśmy była zdecydowanie warta opowiedzenia.

On – Robert (Ignacy Liss), jest wziętym fotografem jeżdżącym wielkim, czarnym mercedesem. Ucieka przed przeszłością, nie chcąc się przyzwyczajać do niczego zbyt długo ze względu na rodzinną historię sprzed lat. Ona – Agata (Matylda Giegżno), pracuje z trudną młodzieżą, nurkuje na bezdechu, lubi poczucie odpłynięcia, które dają jej palone jointy. Chce żyć za wszelką cenę, choć nie widzi. Wzrok straciła w wieku 4 lat, po czym rodzice odesłali ją do ośrodka w Laskach. Ścieżki tej dwójki przetną się podczas sesji zdjęciowej, na którą przyprowadzi ją Igor (Bartłomiej Deklawa). Agata przykuje wzrok Roberta, który od tej chwili o niej nie zapomni. Przyciągać się będą jak magnes – robiąc wspólnie wszystko tak, jakby to robili po raz pierwszy. Będą żyć mocniej, kochać mocniej, czuć mocniej i pragnąć mocniej. Wbrew wszystkiemu, co dookoła siebie usłyszą. To ona będzie jego przewodniczką po świecie, który on zacznie poznawać na nowo – zacznie najwięcej widzieć, kiedy zamknie oczy.

Doskonałe są ubrania wszystkich bohaterów, wzmacniające poczucie ich osobowości. Zresztą nie tylko ubrania, ale i samochody czy wnętrza, oddające tak bardzo różniące się światy: luksusowe, lecz puste mieszkanie Roberta, uporządkowane choć pełne niezbędnych urządzeń mieszkanie Agaty oraz zagracone i zabałaganione mieszkanie Igora. Tego czegoś, dodaje z pewnością także muzyka, która odpowiada za lekkość narracji, jednak nie jest tłem a jednym z bohaterów. A tych jest sporo, bo nie tylko dwójka głównych postaci czy Igor, ale i rodzina Roberta, rodzice Agaty, którzy swoją nieobecność doskonale grają nawet w scenie, w której są obecni, a na koniec także doskonale odegrani chłopcy w ośrodku wychowawczym, którzy nie grają grupy, tylko indywidua. Niewiele z tych twarzy jest opatrzone i kojarzy nam się od razu, na pierwszy rzut oka z konkretną produkcją, ale każdą z tych twarzy chcemy oglądać jeszcze po wielokroć.

Historia romantycznego trójkąta ostatni raz w polskim kinie, a w zasadzie serialu pojawiła się całkiem niedawno w „Absolutnych debiutantach” Kamili Tarabury i Katarzyny Warzechy, i wiecie co? Też był w nią wplątany Bartłomiej Deklawa! Serce mi pęknie, gdy po raz trzeci zobaczę go w roli, w której ktoś zabiera mu miłość. Choć w „Światłoczułej” jego Igor jest trochę na uboczu, to kradnie absolutnie każdą scenę, w którą jest uwikłany. Niesamowicie mocna osobowość i spojrzenie, które dzieli z Igorem z „Anory” Seana Bakera – życie nie było dla niego łaskawe, ale ma w sobie siłę, która każdego dnia pozwala mu wstać z łóżka i walczyć o siebie, ale i brata. Wiele tytułów przychodzi na myśl, gdy ogląda się ten film: „Wszystkie nieprzespane noce”, „Dotyk miłości”, „Młodzi gniewni”, można się pokusić nawet o „Marzycieli”, ale tak naprawdę do żadnego z nich w 100% nie jest podobny i to jest jego zaleta, a nie wada. Jest filmem na swoich zasadach – miłosnym dramatem, życiowym dramatem, a może przede wszystkim ludzkim dramatem, który pokazuje, że na niektóre choroby nie ma lekarstwa i nie pozostaje nic innego jak tylko żyć i to najmocniej jak się potrafi.

• 25/04/2025 | 20:45 | Sala duża | MOS Urodzinowe Kino MASTERCARD
• 28/04/2025 | 16:00 | Sala mała | MOS Urodzinowe Kino MASTERCARD
• 01/05/2025 | 18:00 | Sala duża | MOS Urodzinowe Kino MASTERCARD, Q&A – Mastercard Special Screening

 Kinga Majchrzak

fot. kadr z filmu „Światłoczuła”, materiały promocyjne dystrybutora