Dorastanie nigdy nie jest łatwe, ale chyba jest w szczególności trudne, gdy mieszka się w Laponii. Elvira ma wiele na głowie jak na piętnastolatkę – matkę, która właśnie zrobiła coming out (na końcu świata nie jest popularna sprawa), koleżankę z klasy, którą lokalna społeczność ubóstwia, bo jest influenserką, przyjaciela marxistę, a do tego właśnie dowiedziała się, że jej ojcem nie jest Nikolaj Coster-Waldau, tylko pijak po wyroku. Tego nie ogarnie nawet mapa myśli, którą skrupulatnie tworzy w opuszczonej piwnicy. 

Film Egil Pedersen, według scenariusza jego samego to niezwykle interesująca historia o dojrzewaniu. Wybrzmiewa w niej naprawdę wiele wątków, które wzajemnie na siebie wpływają. To pomieszanie z poplątaniem łączy się bezpośrednio z tym, co przeżywa Elvira. Widz, podobnie jak ona, czuje przytłoczenie coraz to nowymi sprawami, które wypływają i nie pozwalają spokojnie zasnąć. Problem ze snem jest tym większy, że przez całą dobę panuje dzień.  

Elvira przez całe swoje piętnastoletnie życie była przekonana, że została poczęta w klinice in vitro w Danii, a jej ojcem może być Nikolaj Coster-Waldau. Dla niej jest to nawet przekonanie graniczące z pewnością – zaczęła się uczyć duńskiego, rozwieszać wszędzie duńskie flagi oraz ubierać się w ubrania duńskich marek. Największym jej marzeniem było wyjechanie z Laponii i odcięcie się od ludzi Saama, którzy byli dla niej synonimem porażki. Pewnego dnia okazuje się jednak, że jej ojcem wcale nie jest Duńczyk i aktor „Gry o Tron”, tylko zwykły Lapończyk, mający do tego problemy z prawem i alkoholem.  

Bardzo poruszająca jest bezsilność matki i wszystkie tlące się w niej emocje, a także podejmowane wybory. Z jednej strony skupia się na swojej partnerce, która właśnie się do nich wprowadza, z drugiej goni ją przeszłość i ojciec jej dziecka, nad którą to sytuacją totalnie nie panuje, a z trzeciej strony chciałaby zrobić coś dla siebie przez co wpada w gigantyczne długi. Jest jeszcze bardziej zagubiona niż jej córka, która na dodatek musi uporać się z koleżanką, która chce na związku mamy Elviry zbudować swoją społeczność w internecie. 

Film porusza bardzo ważny problem poczucia tożsamości. Jest ona odmieniana przez wszystkie przypadki i na każdym kroku podkreślane jest jak bardzo jest istotna. Elvira usilnie i kurczowo chwyta się każdego skrawka informacji o tym, kim jest. Stopniowo przechodzi przez fascynację Danią do chęci bycia „prawdziwą Laponką” z tradycyjnym strojem. Lekcja, którą powinniśmy z tego wynieść jest taka, żeby nie oszukiwać swoich dzieci i nie zatajać przed nimi informacji o tym, kim są, bo prędzej czy później taka prawda wyjdzie na jaw. W obecnym świecie pełnym testów na absolutnie wszystko, bardzo łatwo przecież choćby o testy genetyczne. Gdy dziecko w końcu się dowie o swoim pochodzeniu, może naprawdę mieć nam za złe kłamstwo, a wtedy droga do pojednania może być naprawdę wyboista. 

„My Fathers’ Daughter” do obejrzenia w ramach Konkursu Głównego 18. Mastercard OFF CAMERA. 

Lista projekcji: 

• 28/04/2025 | 15:00 | Aula ASP | Akademia Sztuk Pięknych 
• 30/04/2025 | 15:00 | Aula ASP | Akademia Sztuk Pięknych 

Spotkanie Q&A z twórcami filmu odbędzie się podczas pokazu filmu 30 kwietnia o godzinie 15:00 w Akademii Sztuk Pięknych. 
Q&A w języku angielskim. 

Seans odbywa się w kinie ASP, które wyposażone jest w pętlę indukcyjną przeznaczoną dla osób niedosłyszących i z niepełnosprawnością słuchu. 

Kinga Majchrzak