Jeżeli właśnie szukasz pracy i wysyłasz swoje CV w ilościach hurtowych (i w takich samych dostajesz maile zaczynające się od „Z przykrością informujemy…”) to „Horror Story” może być filmem dla Ciebie. A może właśnie dlatego nie, bo film, choć w zamierzeniu śmieszny, wcale nieśmieszny, ze względu na to jak bardzo jest prawdziwy, a obserwacje z niego płynące mogliby sobie wziąć do serca wszyscy rekruterzy. 

Tomek (Jakub Zając) skończył właśnie studia – finanse i rachunkowość – i próbuje znaleźć pracę w Warszawie. Żeby jak najbardziej zaoszczędzić, wynajmuje pokój od Sonii (Michalina Olszańska) w dość obskurnej kamienicy, w której mieszkają bardzo ekscentryczni lokatorzy: obwoźny sprzedawca dywanów Jarek (w tej roli zdecydowanie najlepszy z całego filmu Konrad Eleryk. Chciałabym obejrzeć sequel o nim!) i jego dziewczyna Marta, prowadząca schronisko dla roślin, babcia Aurelia (Anna Seniuk), która momentami jest dosyć straszna i tworzy „Horror…” w „…Story”, a także Seweryn (Sebastian Perdek), który całymi dniami gra w gry. I właśnie postać ekscentrycznego gamera to jest właśnie to, za kreowaniem czego kino nie nadąża i nie jest to tylko problem „Horror Story”. Wydaje się, że skończyły się już czasy, gdy miłośnicy gier komputerowych, zawodowi gracze i światek informatyków sensu largo wygląda i zachowuje się jak Seweryn – a przynajmniej nie jest to żaden wzorzec czy standard, a pojawianie się takiego bohatera wprowadza tylko niepotrzebne uczucie zażenowania. 

Ale przecież ten film nie jest o Sewerynie, a o szukającym pracy Tomku. Tematyka filmu nie jest nowa – z patologicznym rynkiem pracy mamy do czynienia już dosyć długo, a z roku na rok jest tylko gorzej. To prawdziwa dżungla i szkoła przetrwania, do której system edukacji wcale nie umie przygotować młodych ludzi. Dopada ich zrezygnowanie, gdy widzą, że to, czego uczyli się przez 5 lat, jest tak naprawdę bezużyteczne i nieprzydatne w praktyce. To moment jednego z pierwszych, poważnych rozczarowań dorosłym życiem. Tylko czyja to wina? Akademii? „Systemu”? Potencjalnych pracodawców? Ich samych? Jak uczyć i jak się nauczyć, żeby nie było to tylko „wkuć i zapomnieć”? 

„Horror Story” nie jest ani horrorem (jakby się mogło po tytule wydawać), ani komedią, do której pretenduje. Jest filmem obyczajowym, pokazującym częstą rzeczywistość absolwentów i to nie tylko kierunków bankowości i finansów, ale wszystkich, którzy z dnia na dzień gubią rutynę nauki i wrzuceni na głęboką wodę dorosłości muszą sobie zacząć sami radzić. Jak pokazuje film Adriana Apanela sposoby są różne – poza Tomkiem, ciekawa a może nawet dużo ciekawsza, a na pewno głębsza jest perspektywa Sonii, która okazuje się być absolwentką prawa, pracującą w sklepie ezoterycznym. W jednym fragmencie mówi o tym, jak co roku obiecuje sobie przystąpić do egzaminu na aplikacje, tylko dorosłe życie jej w tym nie pomaga. 

Tomek ostatecznie odnajduje happy end, chociaż nie taki, o jakim na początku marzył i choć sam znajduje pracę, nie udaje mu się odzyskać dziewczyny ze studiów. Ona sama jednak, choć mówi, że jest szczęśliwa, nie ma takiej kariery, o jakiej marzyła. Dostosowuje rzeczywistość do swoich marzeń – sprzedaje olejki kosmetyczne w firmie działającej na zasadzie MLM (marketingu wielopoziomowego) i udaje, że jest szczęśliwa. Film idealnie diagnozuje w tym wypadku ludzi dających się na taką formę zarobku nabrać – obietnica wielkich zarobków kusi każdego, tym bardziej kogoś, kto długo szuka pracy i jest na granicy wytrzymałości psychicznej. A to jest niestety coraz częstsze. 

„Horror Story” w reżyserii Adriana Apanela do obejrzenia w ramach Konkursu Polskich Filmów Fabularnych Mastercard OFF CAMERA:

• 29/04/2024 13:30 – Kino Agrafka
• 30/04/2024 13:30 – Kino Pod Baranami – Sala Czerwona
• 02/05/2024 17:30 – Kino Pod Baranami – Sala Czerwona, pokaz Q&A – Mastercard Special Screening

Kinga Majchrzak